Mikrokontroler a mikroprocesor

Mikrokontrolery i mikroprocesory to dwa rodzaje układów komputerowych. Pierwszy z nich wykorzystuje technologię półprzewodnikową i nadaje się do różnych zastosowań, podczas gdy drugi jest bardziej wydajny i może wykonywać miliony instrukcji na sekundę. Oba mają swoje zalety i wady. Mikrokontrolery są tańsze i wymagają mniej pamięci i mocy obliczeniowej.

Mikrokontrolery są bardziej odpowiednie dla aplikacji o niskim poborze mocy

Mikrokontroler charakteryzuje się niskim poborem mocy i jest bardziej odpowiedni do zastosowań wymagających niskiego poboru mocy niż mikroprocesor. Wynika to z faktu, że nowoczesne mikrokontrolery mają wiele trybów niskiego zużycia energii. Z drugiej strony, mikroprocesory wymagają zewnętrznego sprzętu, który może nie być zoptymalizowany pod kątem operacji o niskim poborze mocy. Wewnętrzne urządzenia peryferyjne mikrokontrolera są zoptymalizowane do pracy w określonym trybie i zużywają minimalną ilość energii.

Mikrokontrolery są często używane jako procesory sygnałów cyfrowych. Są one wykorzystywane w aplikacjach, w których przychodzące sygnały analogowe są zaszumione i nie mogą być przetłumaczone na standardowe wartości cyfrowe. Mogą one konwertować zaszumione sygnały analogowe na sygnały cyfrowe, umożliwiając im działanie jako czujnik dla różnych czujników i innych urządzeń. Często można je znaleźć w maszynach biurowych, bankomatach i systemach bezpieczeństwa.

Wymagają mniej mocy obliczeniowej

Mikrokontrolery są mniejsze i wymagają mniej mocy obliczeniowej niż mikroprocesory. Są one używane w systemach wbudowanych, gdzie mogą wykonywać różne zadania bez konieczności zużywania dużej ilości energii. Z kolei mikroprocesory są bardziej wydajne, ale zazwyczaj wymagają dużej ilości zasilania zewnętrznego. W rezultacie cena mikrokontrolerów jest zwykle niższa niż mikroprocesorów.

Mikroprocesory są zwykle używane w dużych, złożonych systemach, które wymagają większej mocy obliczeniowej. Mikrokontrolery są mniejsze i mają określone, predefiniowane zadania. Mają ograniczoną ilość pamięci. Mikrokontrolery są często używane w czujnikach temperatury, urządzeniach wykrywających światło i innych zastosowaniach przemysłowych.

Są tańsze niż mikroprocesory

Mikroprocesory są bardziej złożone niż mikrokontrolery, więc generalnie lepiej nadają się do zaawansowanych systemów, które wymagają dużej ilości pamięci i innych urządzeń peryferyjnych. Mają one również większą złożoność wewnętrzną, z wieloma funkcjami, takimi jak sprzętowa liczba zmiennoprzecinkowa, duża pamięć podręczna i szybki procesor. Chociaż mikrokontrolery są tańsze, są one generalnie łatwiejsze do znalezienia.

Mikrokontrolery są często stosowane w mniejszych urządzeniach, dzięki czemu są tańsze niż mikroprocesory. Mogą być stosowane w systemach wbudowanych i nie wymagają dedykowanego zasilania. W porównaniu do mikroprocesorów, mikrokontrolery mogą pracować miesiącami na jednej baterii.

Mają niższą moc obliczeniową

Mikrokontroler to mały procesor, który jest tańszy niż mikroprocesor. Jest on używany do różnych celów, w tym do gier i złożonych zabezpieczeń domowych. W przeciwieństwie do mikroprocesora, nie posiada własnej pamięci wewnętrznej. Pozwala to na wykorzystanie pamięci zewnętrznej do przechowywania danych i operacji. Ma również niższe całkowite zużycie energii, dzięki czemu jest bardziej odpowiedni dla urządzeń, które działają na zmagazynowanej energii. Mikrokontroler posiada również tryb oszczędzania energii, który pozwala oszczędzać energię.

Różnica między mikrokontrolerem a mikroprocesorem polega na ich wewnętrznej mocy obliczeniowej. Mikroprocesory mają duże ilości pamięci, z których typowa to 512 MB. Mikrokontrolery mają stosunkowo niewielką ilość pamięci, od 32 KB do 2 MB. Mikrokontroler nie ma tak dużo pamięci i dlatego nie zużywa tyle energii, co mikroprocesor.